Relatietherapie en/of individueel relatieadvies - voorbeeld 2 van 2

Voorbeeld 2: individueel relatieadvies

Het onderstaande is een fragment uit een gesprek met Patrick, een 44 jarige zelfstandig ondernemer met een eigen adviesbureau in Den Haag. Deze kwam voor een individueel relatieadvies omdat hij het gevoel had in een relatiecrisis te zitten: zelf had hij namelijk het idee zijn vriendin op alle mogelijke manieren te laten zien erg serieus te zijn in en over hun relatie, maar omgekeerd kwam dat gevoel niet zo bij haar over, waardoor ze het steeds meer ging vragen van hem met alle gevolgen van dien.

Michel: Dus eigenlijk is de crisis in je gevoel dat het steeds moeilijker wordt om haar het gevoel te geven dat je serieus bent in jullie relatie, of eigenlijk dat je echt van haar houdt, in plaats van steeds makkelijker. Waarom is dat dan denk je?

Patrick: Ze is me steeds meer aan het claimen, wil steeds meer van me. En daarmee geeft ze me steeds minder ruimte. En als ik daar dan voorzichtig over wil praten, wordt ze boos.

Michel: Ja, dat begrijp ik wel. Ze voelt ergens dat je gelijk hebt en dat is niet leuk voor haar. Bovendien is het gevoel te moeten claimen ook niet prettig. Dus je houdt haar een spiegel voor op het moment dat je dat doet en dat doet pijn. Kun je er dan later wel over praten, als het weer wat rustiger is?

Patrick: Nee, eigenlijk niet. We hebben het wel geprobeerd, maar ze wordt steeds eerst emotioneel en vervolgens maken we ruzie. Want het geeft mij ook steeds een rotgevoel omdat ik telkens denk dat ik tekort schiet. Maar ik ga me daardoor steeds meer terugtrekken waardoor ik het steeds moeilijker vind haar te geven wat ze van me verlangt. Want het is toch te weinig, ik kan het toch niet goed doen. Ze is bijna 10 jaar jonger dan ik, maar ik vind haar erg veeleisend op het moment.

Michel: En dat voelt zij weer natuurlijk, dat je geneigd bent minder te geven. En omdat zij denkt dat dat komt doordat je niet meer zo betrokken bent, probeert ze weer meer zekerheid daarin te krijgen van je waardoor ze je weer gaat overvragen.

Patrick: Juist. En in die vicieuze cirkel zitten we nu, en die wordt steeds kleiner. Vandaag of morgen barst de bom op deze manier, want zo langzamerhand wil ik het ook steeds minder. Niet op deze manier in ieder geval. Dus hoe kom ik hieruit? Want ik houd echt van haar.

Michel: Ja, als je het toch niet goed kunt doen, houdt het op een gegeven moment natuurlijk op. Maar ik denk dat er misschien wel een oplossingsrichting te vinden is. Komt het voor dat je verbaasd bent over de bevestiging die ze van je vraagt?

Patrick: Ja, dat herken ik wel. Ze kan me soms het gevoel geven dat ze zich afvraagt of ik wel van haar houd en zo, terwijl dat dan voor mij totaal niet aan de orde is. Voor mij is het dan een gegeven dat het goed is tussen ons, terwijl zij me dan het gevoel kan geven dat ze oprecht denkt dat het omgekeerde bij mij het geval is.

Michel: Ik denk dat je het zo moet zien. Je zou kunnen zeggen dat je vriendin een soort emmertje bij zich heeft dat gevuld is met zelfrespect, eigenwaarde enzovoort. Eigenlijk heeft iedereen zo’n emmertje, zou je kunnen zeggen. Alleen in haar emmertje zit een gaatje waardoor die zelfrespect en eigenwaarde weglopen. Bij iedereen verdampt het wat. Maar niet iedereen heeft een gaatje. Dus bij mensen zonder gaatje zit een balans. Bij jouw vriendin lopen die zelfrespect en eigenwaarde door dat gaatje weg en ze is eigenlijk een beetje afhankelijk van jou om dat weer gevuld te krijgen op een bepaalde manier. En wat er nu gebeurt is dat op het moment dat het onder een bepaald niveau komt in dat emmertje, ze voelt dat het niveau te laag gaat staan. Dat gaat dan vervolgens natuurlijk wringen bij haar en dat doet dan zeer. Dus komt ze op dat moment bij jou. En wat ze dan wil is dat je het niveau in haar emmertje aanvult. Dat doe je niet automatisch omdat jij je niet bewust bent van het feit dat het peil in haar emmertje te laag staat. Maar daardoor gaat zij het opeisen of claimen of indirect om vragen of wat ze dan ook doet. Jij ervaart dat op dat moment als een vorm van dwang wat als logisch gevolg heeft dat je een stap naar achter gaat, waardoor het niveau in haar emmertje vervolgens nog sneller zakt, waardoor het nog meer pijn doet, waardoor ze het nog meer gaat of eigenlijk moet opeisen. Dat is dan eigenlijk een soort spiraal, een vicieuze cirkel waarin jullie terecht komen, die steeds kleiner wordt natuurlijk. En ja dan heb je op een gegeven moment grote ruzie.

Patrick: Ja, ik begrijp wat je bedoelt. Zo gaat het precies. Maar wat doe ik er dan aan? Hoe kan zij of ik dat gaatje in dat emmertje vullen?

Michel: Ik denk dat ten eerste belangrijk is voor je om te beseffen dat haar systeem zo werkt. Dat je tijdig dat emmertje moet vullen en ook gevuld moet houden. Je hebt daarbij de neiging te kiezen om er in één klap heel veel bij te willen vullen, maar dat heeft geen zin. Als het gevuld is, is het gevuld, en doe je er dan nog meer bij, dan stroomt het als het ware over, er wordt niet echt een reserve opgebouwd. Dat betekent dat je in plaats van heel veel in één keer, beter kunt kiezen om vaker te vullen, maar dan minder per keer. Oftewel als je dezelfde hoeveelheid energie besteedt maar die op een andere manier aanwendt, kun je haar meer het gevoel geven dat je van haar houdt dan je nu doet. Gewoon door vaker iets te doen, maar dan iets wat minder energie kost. Oftewel haar een sms’je sturen of een keer bellen overdag geeft haar ook een goed gevoel, je hoeft helemaal niet elke keer een berg daarvoor te verzetten of zo.

Patrick: Ik begrijp wat je bedoelt, ik zal het proberen. Maar hoe krijg ik dat gaatje in dat emmertje dicht? En waar komt dat vandaan, hoe komt dat gaatje in dat emmertje?

Michel: Hoe het komt, cq ontstaan is zal vermoedelijk met vroeger te maken hebben, dat weet ik natuurlijk ook niet zo één, twee, drie. Uiteindelijk ken ik je vriendin niet, ik reageer op wat jij zegt over haar en op hoe jullie relatie qua dynamiek op me over komt. Het zou zinvol zijn dit eens met haar te bespreken, kijken of ze zich hierin herkent. Als dat niet zo is, ben je terug bij af en dan hoor ik je wel weer. En als ze zich wel hierin herkent vindt ze het misschien zinvol te kijken hoe het komt dat er een bepaalde afhankelijkheid bij haar bestaat die jij moet invullen, en of ze niet een manier kan vinden om dat zelf te doen, of zo duidelijk mogelijk naar jou toe te worden om te zorgen dat jij dat invult op een zo efficiënt mogelijke manier. En omgekeerd is dan natuurlijk ook de vraag wat het jou oplevert dat ze van jou afhankelijk is, hoe het komt dat jij haar uitgekozen hebt. Ook dat is iets wat je een keer met haar zou kunnen bespreken. Hoe meer je daarin opengooit met elkaar, hoe beter het op de lange termijn voor jullie allebei is.

Het gesprek ging nog even door waarna werd afgerond. Patrick ging naar huis en mailde een week later dat ze een goed gesprek hadden gehad samen en dat het ineens veel beter ging. Nog een tijdje later mailde zijn vriendin me omdat ze ook graag zelf een gesprek wilde. Aldus geschiedde, waarna ze daarna enkele keren samen kwamen om de puntjes op de i te zetten in hun relatie. Iets meer dan een jaar later kreeg ik een geboortekaartje van hun (eerste) kind.

Terug naar boven.

Terug naar gespreksvoorbeelden.